Animated Connotations

Εάν στη σύγχρονη ζωγραφική υπάρχει μια επιστροφή στην απεικόνιση σε
βάρος της αφηρημένης αλλά και της εννοιολογικής τέχνης, το χρωστάμε σε
καλλιτέχνες όπως τον Νίκο Μόσχο,

ο οποίος διαμορφώνει την αντίληψή του
για την τέχνη μέσω ενός νέου παραστατικού ιδιώματος· απρόβλεπτου, γεμάτου
δραματικό και ώριμο συμβολισμό.
Η ζωγραφική του Μόσχου βάλλει τις αισθήσεις σαν μια γροθιά στο στομάχι ή
μια λάμψη στο μάτι. Υπνωτίζει και αναισθητοποιεί · κλονίζει τη μνήμη και όλες
τις αισθήσεις. Σε καθένα από τα έργα του, υπάρχει η πρόθεση να περιγράψει
μορφές και τύπους, ξεκινώντας από τη γνωστική τους διαδικασία και την
ικανότητα τους να δημιουργούν νέους κόσμους μέσα από παγκόσμια
στερεότυπα· της πραγματικότητας από την οποία όλοι προερχόμαστε και που
πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε.
Στην εξερεύνηση του καλλιτέχνη, οι αρχετυπικές φιγούρες του Γιούνγκ
εναλλάσσονται και τέμνονται, δημιουργούνται και αναγεννιούνται σε μια
προγραμματισμένη αντίφαση και μια αποσπώμενη διπολικότητα.
Στα έργα του ο Μόσχος αναδιοργανώνει τις μορφές της ύπαρξης και τις
μετουσιώνει σε ένα αλχημικό προϊόν, το οποίο δεν είναι τίποτα περισσότερο
από μια επανεπεξεργασία της ψυχικής διαδικασίας μέσω της οποίας
δημιουργούνται συσχετισμοί μεταξύ ενός αντικειμένου και άλλων
συσχετιζόμενων παραγόντων, χωρίς ωστόσο να αποκόβονται από
το παρελθόν, αντιθέτως, το αναδεικνύουν. Έτσι λοιπόν, σχηματίζονται στα
έργα του, θεατρικές αρχιτεκτονικές που θυμίζουν σκηνικά της Αναγέννησης,
στις οποίες ο άνθρωπος αναλαμβάνει το ρόλο μιας deus ex machina
υπερτεχνολογίας: στοιχείο σύνδεσης μεταξύ του πλουραλισμού των κόσμων και
των χρονικών επιπέδων που σηματοδοτούν τη διαδοχή τους. Σε αυτό το
δυστοπικό σύμπαν ο παρατηρητής αναγκάζεται να αλλάζει διαρκώς την
άποψή του μέσα από φανταστικές κάμερες και να συνδιαλέγεται με μια
αντίληψη της πραγματικότητας και του γύρω περιβάλλοντος, που
προέρχεται από το συνδυασμό πολλαπλών στοιχείων. Φέρνει στο μυαλό του
αφενός στοιχεία από την άμεση και προφανώς βασική εκφραστικότητα των
κόμικς η οποία ομαλοποιεί τη σκέψη και την παρατήρηση, καθιστώντας
προσβάσιμο αυτό που προφανώς δεν είναι και αφετέρου προϊόντα της
ρομποτικής που στη ζωγραφική του καλλιτέχνη, αντιπροσωπεύουν
ταυτόχρονα όπλα μάχης και άμυνας ενός σύγχρονου πολέμου ενάντια
σε μια παγκόσμια αλλαγή που επηρεάζει το περιβάλλον και τη Φύση: μήτρα
της δικής του και της δικής μας ύπαρξής.
Η αρθρωτή εικονογραφική αφήγησή του, ακυρώνει την ακινησία του πίνακα,
ωθώντας αυτόματα την ανθρώπινη αντίληψη να θέσει σε κίνηση τις εικόνες
που παρατηρεί, δημιουργώντας συλλογισμούς αλλά και διεισδύοντας
ταυτόχρονα στα παγκόσμια αρχέτυπα μέσω της δικής του προσωπικής
γλώσσας.


Francesco Piazza
Μάιος 2021